The Artist..Çok sempatik..Çok etkileyici.. Çok saf..temiz..içten..sevimli..eğlenceli..İzledikten sonra her zamanki gibi film bitimindeki sountrackleri dinlemeye devam ettim..açıkçası her duygu içindeydi..Filmin beni kazanmasının asıl sebebi 100 bin tane eleştirmenin bu filmi Oscar adayı göstermesi değildi elbette..sebebi ; geçmişime götürmesiydi..elbette bir film setinde bunları yaşadığım için anımsayıp da dönmedim geçmişe..geçmişimi anımsattı çünkü film samimi dostluklarla dolu ve gereksiz ayrıntılarla bezenmemiş gerçek ve içten aşkla betimlenmiş..Kim ne derse desin 90'ları hatırlayan ilk kuşak olmak yaşlı hissettirse de ben bunu şans olarak görüyorum.
Mesela, çocukken arkadaşımla asansörde sebepsizce bakışarak saatlerce karın ağrısına kadar giden gülmelerimi ve sahip olduğum hiçbir şey yokken beni tüm gün kucaklayan sokakları halen içimde barındırıyor olmak hep mutlu edecek ve şanslı olan bizim neslin yaşlandıkça elinde bir koz kalacak :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
teşekkürler..